Oprechte dankbaarheid. Dát maakt Jesse trots.

Als klein jongetje keek ik echt op tegen de mannen en vrouwen van de Koninklijke Marechaussee. Het avontuur opzoeken, maar vooral me inzetten voor de medemens. Dat is wat ik wilde. En dat doe ik nu ook. Niet bij de Koninklijke Marechaussee, maar als chauffeur bij Medicura. Ook daar moet je stevig voor in je schoenen staan.

Ik kom bij mensen over de vloer, ik neem een stapje in hun leven. Zo voelt dat soms. Iedere situatie is ook anders. Ik breng bijvoorbeeld een rolstoel naar iemand met een gebroken been, zodat diegene weer lekker de buitenlucht in kan. Of ik maak het mogelijk voor mensen om een weekendje weg te gaan. Maar ik kom ook weleens bij terminale mensen, dat zijn verdrietige situaties. Dat blijft me dan nog wel even bij. Maar ik weet, dat dankzij de hulpmiddelen die ik kom leveren, ze toch nog in hun vertrouwde omgeving kunnen verblijven.

Met kickboksen. Heerlijk. Hoofd leegmaken en mezelf uitdagen om alles uit mezelf te halen. Dat heb ik soms echt even nodig. Want ik ben een persoon die vaak eerst aan een ander denkt, dan pas aan zichzelf. Ik kan een luisterend oor bieden en me erg goed inleven. Maar ik wil natuurlijk wat ik meemaak tijdens mijn werk ook los kunnen laten. Dat boks ik dan even voor elkaar 🙂

Dat we met z’n alle, elke dag weer, dat extra stukje zorg bieden, hoe klein of groot dan ook. De glimlach, het bedankje en de vele bijzondere verhalen. Die geven mij zoveel voldoening. Zo zei een man een keer tegen me: ‘Als je de volgende keer terugkomt om het bed op te halen ben ik er niet meer, maar treur daar niet om, zorg dat je altijd alles uit het leven haalt en met diezelfde glimlach terugkomt als dat je net binnenkwam‘. Dat raakte mij, maar zette mij tegelijkertijd aan het denken. Deze momenten zorgen er ook voor dat ik elke dag weer met dezelfde passie en volle energie de weg op ga.